پولیپ بینی و روش های درمان آن
تشخیص پولیپ بینی با علائم، تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی شروع می شود.
آزمایشات برای تشخیص پولیپ بینی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آندوسکوپی بینی، که شامل استفاده از یک لوله باریک با یک لنز روشن یا دوربین کوچک برای نگاه کردن به داخل بینی است.
مطالعات تصویربرداری سی تی اسکن می تواند اندازه پولیپ ها را در عمق سینوس ها و مکان آنها را نشان دهد. این مطالعات همچنین می تواند به رد سایر دلایل مسدود شدن بینی کمک کند.
تست های آلرژی، تست های پوستی می توانند نشان دهند که آیا آلرژی باعث التهاب مداوم می شود یا خیر. با تست خراش پوستی، قطره های کوچکی از عوامل ایجاد کننده آلرژی را به پوست ساعد یا قسمت فوقانی کمر می ریزند. سپس یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی پوست را برای واکنش های آلرژیک زیر نظر می گیرد.
ممکن است آزمایش پوستی انجام نشود، در این صورت پزشک با انجام آزمایش خون می تواند آلرژی را بررسی کند.
تست فیبروز کیستیک، کودکی که پولیپ بینی دارد ممکن است فیبروز کیستیک داشته باشد. فیبروز کیستیک بر سلول های سازنده مخاط، عرق و آب میوه هایی که به هضم غذا کمک می کنند تأثیر می گذارد. این یک بیماری ارثی است.
آزمایش فیبروز کیستیک، آزمایش تعریق است. قرار دادن یک ماده شیمیایی روی پوست باعث تعریق آن ناحیه می شود. این آزمایش نشان می دهد که آیا عرق شورتر از عرق اکثر افراد است یا خیر.
آزمایشات خون، می تواند مشخص کند یک بیماری مرتبط با پولیپ بینی مانند آلرژی یا مشکلات سیستم ایمنی دارید یا خیر.
درمان:
سینوزیت مزمن، با یا بدون پولیپ، به سختی برطرف می شود. درمان بستگی به علت تورم و تحریک دارد. هدف کاهش علائم و بهبود زندگی است.
داروها
درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- استروئیدهای بینی، این اسپری ها از طریق بینی مورد استفاده قرار میگیرند.
- استروئیدهایی که از طریق دهان مصرف می شوند. برخی از پولیپ های بینی می توانند اسپری های بینی را مسدود کنند. اگر چنین است، مصرف استروئیدها به شکل قرص ممکن است کمک کند. استروئیدهای خوراکی نیز ممکن است برای کوچک کردن پولیپ قبل از جراحی تجویز شود. قرص ها را می توان به تنهایی یا با اسپری بینی مصرف کرد. از آنجایی که استروئیدهای خوراکی می توانند عوارض جانبی جدی ایجاد کنند، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معمولاً آنها را فقط برای مدت کوتاهی تجویز می کنند. اگر پولیپ بینی شدید باشد، ممکن است از استروئیدهایی که به عنوان واکسن تزریق می شوند استفاده شود.
- داروهای بیولوژیک، بیولوژیک ها با هدف قرار دادن سلول ها یا پروتئین های خاص برای کاهش تحریک و تورم کار می کنند. این ممکن است برای افرادی استفاده شود که پولیپ بینی آنها مدام عود می کند.
- سایر داروها. سایر داروهای تجویزی می توانند شرایطی را که منجر به تورم و التهاب طولانی مدت در بینی می شوند، درمان کنند. اینها ممکن است شامل داروهایی برای درمان آلرژی ها، که به عنوان آنتی هیستامین ها نیز شناخته می شوند، و آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت باشد. درمانی به نام حساسیت زدایی از آسپرین ممکن است به افراد مبتلا به پولیپ بینی و آسم که واکنش بدی به آسپرین نشان می دهند کمک کند. درمان شامل مصرف مقداری آسپرین بیشتر است تا به بدن کمک کند به مصرف آسپرین عادت کند.
جراحی
اگر دارو پولیپ بینی را کوچک نکند و یا از بین نبرد، جراحی آندوسکوپی می تواند پولیپ ها را برداشته و مشکلات سینوس ها را که منجر به پولیپ می شود، برطرف کند.
در جراحی آندوسکوپی، جراح یک لوله کوچک با یک لنز روشن یا دوربین کوچک که به آندوسکوپ نیز معروف است، از طریق سوراخهای بینی وارد سینوسها میکند. سپس یک جراح از ابزارهای کوچکی برای برداشتن پولیپ استفاده می کند.
جراح همچنین میتواند منافذ سینوسها را بزرگتر کند. این را می توان در طول جراحی آندوسکوپی انجام داد. یا روشی به نام اتساع دهانی بالن وجود دارد. این روش شامل برداشتن بافت از داخل بینی نیست.
پس از جراحی، شستشو با آب نمک می تواند باعث بهبودی پس از جراحی شود.